ส่งออกข้าว

      

ข้าวเป็นอาหารหลักของชาวจีน คือ ประมาณ 60% ของประชากรทั้งหมดของจีน (ประมาณ 1,278 ล้านคน) บริโภคข้าวเป็นอาหารหลัก  ทำให้จีนเป็นตลาดข้าวขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ซึ่งไทยรวมทั้งประเทศผู้ส่งออกข้าวอื่นๆต่างพยายามหาทางส่งออกข้าวไปยังจีน  แต่อย่างไรก็ตามในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา (2538-2543) จีนสามารถผลิตข้าวได้เพียงพอกับความต้องการภายในประเทศ ทำให้ความต้องการนำเข้าข้าวลดลง (ดังตารางที่ 6) อีกทั้งสต็อกข้าวเพื่อสำรองไว้ใช้ในประเทศจีนมีปริมาณอยู่ระหว่าง 85,000-100,000 ตันโดยเฉลี่ย  โดยในปี 2542 และ 2543 จีนมีข้าวในสต็อก 98.5 และ 92.24 ล้านตันตามลำดับและสต็อกข้าวมีแนวโน้มลดลงอย่างต่อเนื่องเป็น 90 ล้านตันในปี 2544 (ซึ่งคิดเป็นปริมาณการบริโภคข้าวประมาณ 1 ปี หรือเป็นการเก็บสต็อกประมาณร้อยละ 2 ของข้าวที่ผลิตได้ทุกปี)  ทั้งนี้เนื่องจากในระยะ 2 ปีที่ผ่านมา จีนมีการผลิตข้าวลดลง โดยเฉพาะข้าวต้นฤดู (early rice) ที่ไม่เพียงพอกับความต้องการในประเทศ     โดยข้าวส่วนใหญ่ในสต็อกเป็นข้าวคุณภาพต่ำ  เนื่องจากข้าวที่ผลิตได้ในประเทศส่วนใหญ่เป็นข้าวคุณภาพต่ำซึ่งไม่ตรงกับความต้องการของคนในประเทศ เนื่องจากมีรายได้สูงขึ้น จึงมีการนำเข้าข้าวคุณภาพสูง โดยเฉพาะข้าวหอมมะลิของไทยมากขึ้น

วิเคราะห์ SWOT

Strength จุดแข็ง :             1. ประเทศไทยเป็นผู้ส่งออกข้าวอันดับ 1 ของโลกมานานกว่า 20 ปี มีส่วนแบ่งตลาดส่งออกราว1 ใน 3 ของปริมาณส่งออกข้าวทั่วโลก

                                                2. ข้าวไทยโดยเฉพาะข้าวหอมมะลิ ได้รับการยอมรับว่าเป็นข้าวคุณภาพดี

3. ไทยสามารถปลูกข้าวได้ตลอดทั้งปี ทั้งข้าวนาปีและข้าวนาปรัง จึงมีผลผลิตออกสู้ตลาดอย่างต่อเนื่อง

4. มีเทคนิคการสีและปรับปรุงคุณภาพข้าวที่ดี ทำให้ได้ข้าวที่มีคุณสมบัติตรงตามความต้องการของลูกค้า อีกทั้งสามารถส่งมอบสินค้าได้ตรงตามเวลาและปริมาณที่ลูกค้าต้องการ

Weakness ข้อเสีย :            1. ไทยมีผลผลิตข้าวต่อไร่ต่ำเกือบที่สุดในโลก และมีต้นทุนการผลิตสูง

2. การพัฒนาพันธุ์ข้าว กระบวนการเพาะปลูก และระบบชลประทานของไทยพัฒนาได้ไม่ดีเท่าทีควร

3. ผู้ส่งออกข้าวไทยมีอำนาจต่อรองน้อยและไม่มีอิทธิพลในการกำหนดราคา เนื่องจากมีคู่แข่งจำนวนมาก

4. ข้าวหอมมะลิและข้าวหอมปทุมธานี 1 มีคุณสมบัติใกล้เคียงกันมาก และสามารถทดแทนกันได้ดี จึงแข่งขันกันเองในการทำตลาด

Opportunity โอกาส :      1. ประเทศในแถบเอเชียและแอฟริกาซึ่งบริโถคข้าวเป็นหลักมีจำนวนประชากรเพิ่มมากขึ้น ขณะที่ยังไม่สามารถเพิ่มผลผลิตข้าวให้เพียงพอกับความต้องการบริโภคที่เพิ่มขึ้น จึงต้องพึ่งพาการนำเข้าข้าวเป็นหลัก

2. ภูมิอากาศที่แปรปรวน ทั้งภาวะภัยแล้ง การเกิดอุทกภัย พายุ รวมทั้งการแพร่ระบาดของโรคและแมลงอาจส่งผลให้ผลผลิตข้าวในหลายประเทศลดลงจนผลักดันให้ความต้องการนำเข้าและราคาข้าวในตลาดโลกสูงขึ้น

Threat อุปสรรค :              1. คู่แข่งเช่น สหรัฐฯ และเวียดนาม พัฒนาพันธุ์ข้าวใหม่ ๆ ที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงกับข้าวไทยแต่มีราคาถูกกว่า

2. คู่แข่งส่งออกข้าวรายใหม่ อาทิ พม่า กัมพูชา ต่างเร่งการขยายการส่งออกข้าว

3. ภาพลักษณ์ข้าวหอมมะลิไทยแย่ลง เพราะคู่แข่งบางประเทศนำข้าวชนิดอื่นมาปลอมปน รวมถึงคู่แข่งบางประเทศเลียนแบบตราสินค้าของไทย

ที่มา   http://www.exim.go.th/doc/newsCenter/10500.pdf

ความแตกต่างระหว่างการค้าระหว่างประเทศและการตลาดระหว่งประเทศ

การค้าระหว่างประเทศ (International trade)

หมายถึง การซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้ากันระหว่างประเทศต่าง ๆ กัน ซึ่งเกิดขึ้นเนื่องจากแต่ละประเทศมีทรัพยากรไม่เหมือนกัน ประเทศหนึ่งผลิตสินค้าชนิดหนึ่ง แต่ผลิตอีกชนิดหนึ่งไม่ได้ จึงจำเป็นต้องนำสินค้าอีกประเทศหนึ่งที่ตนผลิตได้ไปแลกเปลี่ยนกับอีกประเทศหนึ่ง

การตลาดระหว่างประเทศ(International Marketing)

 หมายถึง การทำธุรกิจค้าขายอันเป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มและนำเสนอคุณค่าที่อยู่ในรูปของสินค้าและบริการให้กับลูกค้าข้ามพรมแดนทางรัฐศาสตร์จากประเทศหนึ่งสู่ตลาดระหว่างประเทศ โดยมีเป้าหมายเพื่อการหาตลาดใหม่ เพื่อแย่งส่วนแบ่งทางการตลาดหรือเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่อยู่ในตลาดระหว่างประเทศ โดยจุดมุ่งหมายที่แท้จริงคือ ธุรกิจต้องการรายได้ที่เป็นเงินจากลูกค้าในตลาดระหว่างประเทศ

ความแตกต่างระหว่างการค้าระหว่างประเทศและการตลาดระหว่างประเทศ

การค้าจะเป็นการแลกเปลี่ยนสินค้าซะส่วนใหญ่เนื่องจากประเทศของตนไม่มีทรัพยากรดังกล่าวก็จะเอาสินคาของประเทศตนไปแลกสินค้าอีกประเทศหนึ่ง ส่วนการตลาดระหว่างระหว่างประเทศนั้นมุ่งไปที่การสร้างมูลค่าสินค้า โดยหาตลาดใหม่ และขยายตัวสินค้าเพื่อสนองความต้องการ

วัฒนธรรมประเทศจีน

อาหารจีน

อาหารที่ประกอบขึ้นตามวัฒนธรรมของชาวจีน รวมทั้งจีนแผ่นดินใหญ่ ไต้หวันและ ฮ่องกง มีหลายชนิดตามท้องถิ่น โดยนิยมรับประทานอาหารจานผักและธัญพืชเป็นหลัก นอกจากในราชสำนักที่จะมีอาหารประเภทเนื้อ อาหารที่รู้จักกัน เช่น ก๋วยเตี๋ยว ติ่มซำ หูฉลาม กระเพาะปลา วัฒนธรรมการกินเป็นการกินร่วมกันโดยอุปกรณ์การกินหลัก คือตะเกียบ มีอุปกรณ์การทำหลักๆเพียงสี่อย่างคือ มีด เขียง กระทะก้นกลม และตะหลิว มีอาหารจีน 2 ตระกูลใหญ่ คือ อาหารเมืองเหนือ และเมืองใต้ และได้มีการแบ่งอาหารเป็น 8 ตระกูลใหญ่ ได้แก่

อาหารซันตง (鲁菜-หลู่ไช่)                        อาหารเจียงซู (苏菜-ซูไช่)

อาหารกวางตุ้ง (粤菜-เย่ว์ไช่)                     อาหารเสฉวน (川菜-ชวนไช่)

อาหารอันฮุย (徽菜-ฮุยไช่)                          อาหารฮกเกี้ยน (闽菜-หมิ่นไช่)

อาหารหูหนัน (湘菜-เซียงไช่)                   อาหารเจ้อเจียง (浙菜-เจ้อไช่)

บางแหล่งแบ่งเป็นกลุ่มย่อยๆตามมณฑลต่างๆ ได้อีกเช่น

อาหารเสฉวน                      อาหารกวางตุ้ง

อาหารฮกเกี้ยน                    อาหารไหหลำ

อาหารปักกิ่ง                         อาหารซัวเถา

อาหารชานตง                      อาหารเซี่ยงไฮ้

อาหารจีนแต้จิ๋ว                    อาหารจีนแคะ หรือจีนฮากกา

ประเพณีจีน

วันสารทจีน เทศกาลสารทจีนตรงกับวันที่ 15 เดือน 7 ตามปฏิทินจีน เทศกาลสารทจีนถือเป็นวันสำคัญที่ลูกหลานชาวจีนแสดงความกตัญญูต่อบรรพบุรุษ โดยพิธีเซ่นไหว้ และยังถือเป็นเดือนที่ประตูนรกเปิดให้วิญญาณทั้งหลายมารับกุศลผลบุญได้

เทศกาลไหว้พระจันทร์ เป็นเทศกาลของชาวจีนโดยปกติจะมีวันเพ็ญ เดือน 8 (เดือนกันยายน หรือตุลาคม) เทศกาลนี้จัดขึ้นกลางฤดูใบไม้ร่วงจึงเรียกว่า "จงชิว" (Zhong Qiu) แปลว่า "กลางฤดูใบไม้ร่วง" เพื่อระลึกถึงเทพธิดาแห่งพระจันทร์ ซึ่งเชื่อกันว่าถือกำเนิดขึ้นในวันนี้

เทศกาลเช็งเม้ง  เช็งเม้งในประเทศจีน เริ่มต้นประมาณ 5 - 20 เมษายน สำหรับในประเทศไทยเทศกาลเช็งเม้ง ถือวันที่ 5 เมษายนของทุกปีเป็นหลักแล้วนับวันก่อนถึง 3 วัน และเลยไปอีก 3 วัน รวมเป็น 7 วัน (2 - 8 เมษายน) เป็นประเพณีที่สำคัญมากที่สุดของของชาวจีน คือ ไหว้บรรพบุรุษที่สุสาน ฮวงซุ้ย(แต้จิ๋ว) หรือ บ่องซุ่ย(ฮกเกี้ยน) เป็นการแสดงความกตัญญูต่อบรรพบุรุษ โดยมีอิทธิพลมาจากลัทธิขงจื๊อ ที่เน้นเรื่องความกตัญญูเป็นสำคัญ

เทศกาลกินเจ  ปัจจุบัน เทศกาลกินเจจัดขึ้นในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ได้แก่ สิงคโปร์ มาเลเซีย และไทย ตลอดจนหมู่เกาะรีออในอินโดนีเซีย

จุดประสงค์ของการกินเจ แบ่งได้เป็น 3 ประเภทดังนี้

-                   กินเพื่อสุขภาพ อาหารเจเป็นอาหารประเภทชีวจิต เมื่อกินติดต่อกันไปช่วงเวลาหนึ่งจะทำให้ร่างกายเกิดการปรับตัวให้อยู่ในสภาวะสมดุล สามารถขับพิษของเสียต่างๆ ออกจากร่างกายได้ ปรับระบบไหลเวียนโลหิต ระบบทางเดินอาหารให้มีเสถียรภาพ

-                   กินด้วยจิตเมตตา เนื่องจากอาหารที่เรากินอยู่ในชีวิตประจำวัน ประกอบด้วยเลือดเนื้อของสรรพสัตว์ ผู้มีจิตเมตตา มีคุณธรรมและมีจิตสำนึกอันดีงามย่อมไม่อาจกินเลือดเนื้อของสัตว์เหล่านั้นซึ่งมีเลือดเนื้อ จิตใจและที่สำคัญมีความรักตัวกลัวตายเช่นเดียวกับคนเรา

-                   กินเพื่อเว้นกรรม ผู้ที่เข้าใจอย่างลึกซึ้งย่อมตระหนักว่าการกินซึ่งอาศัยการฆ่าเพื่อเอาเลือดเนื้อผู้อื่นมาเป็นของเราเป็นการสร้างกรรม แม้ว่าจะไม่ได้เป็นผู้ลงมือฆ่าเองก็ตาม การซื้อจากผู้อื่นก็เหมือนกับการจ้างฆ่าเพราะถ้าไม่มีคนกินก็ไม่มีคนฆ่ามาขาย กรรมที่สร้างนี้จะติดตามสนองเราในไม่ช้าทำให้สุขภาพร่างกายอายุขัยของเราสั้นลงเป็นบ่อเกิดของโรคภัยไข้เจ็บ เมื่อผู้หยั่งรู้เรื่องกฎแห่งกรรมนี้จึงหยุดกินหยุดฆ่าหันมารับประทานอาหารเจ ซึ่งทำให้ร่างกายเติบโตได้เหมือนกัน โดยไม่เห็นแก่ความอร่อยช่วงเวลาสั้นๆ เพียงแค่อาหารผ่านลิ้นเท่านั้น

ตรุษจีน หรือ เทศกาลฤดูใบไม้ผลิ และยังรู้จักกันในนาม วันขึ้นปีใหม่ทางจันทรคติ เป็นวันขึ้นปีใหม่ตามประเพณีของชาวจีนในจีนแผ่นดินใหญ่และชาวจีนโพ้นทะเลทั่วโลก เทศกาลนี้เริ่มต้นในวันที่ 1 เดือน 1 ของปีตามจันทรคติ และสิ้นสุดในวันที่ 15 ซึ่งจะเป็นเทศกาลประดับโคมไฟ คืนก่อนวันตรุษจีน ตามภาษาจีนกลางเรียกว่า ฉูซี่ หมายถึงการผลัดเปลี่ยนยามค่ำคืนในวันตรุษจีนจะมีการเฉลิมฉลองทั่วโลกโดยเฉพาะชุมชนเชื้อสายจีนขนาดใหญ่ และตรุษจีนถือเป็นวันหยุดที่สำคัญมากช่วงหนึ่งของชาวจีน และยังแผ่อิทธิพลไปถึงการฉลองปีใหม่ของชนชาติที่อยู่รายรอบ เช่น ญี่ปุ่น เกาหลี เมี่ยน ม้ง มองโกเลีย เวียดนาม ทิเบต เนปาล และภูฐาน สำหรับชาวจีนที่อาศัยอยู่ต่างถิ่นกันก็จะมีประเพณีเฉลิมฉลองต่างกันไป ในประเทศไทย ชาวไทยเชื้อสายจีนจะถือประเพณีปฏิบัติอยู่ 3 วัน คือวันจ่าย วันไหว้ และวันเที่ยว

วันจ่าย คือวันก่อนวันสิ้นปี เป็นวันที่ชาวไทยเชื้อสายจีนจะต้องไปซื้ออาหารผลไม้และเครื่องเซ่นไหว้ต่างๆ ก่อนที่ร้านค้าทั้งหลายจะปิดร้านหยุดพักผ่อนยาว ในตอนค่ำจะมีการจุดธูปอัญเชิญเจ้าที่ให้ลงมาจากสวรรค์เพื่อรับการสักการบูชาของเจ้าบ้าน หลังจากที่ได้ไหว้อัญเชิญขึ้นสวรรค์เมื่อ 4 วันที่แล้ว

ตอนบ่าย จะไหว้ "ป้ายฮ่อเฮียตี๋" เป็นการไหว้ผีพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว เครื่องไหว้จะเป็นพวกขนมเข่ง ขนมเทียน เผือกเชื่อมน้ำตาล กระดาษเงินกระดาษทอง พร้อมทั้งมีการจุดประทัดเพื่อไล่สิ่งชั่วร้ายและเพื่อเป็นสิริมงคล

วันเที่ยว หรือ วันถือ คือวันขึ้นปีใหม่ เป็นวันที่หนึ่ง ของเดือนที่หนึ่งของปี วันนี้ชาวจีนจะถือธรรมเนียมโบราณที่ยังปฏิบัติสืบต่อกันมาถึงปัจจุบันคือ "ป้ายเจีย" เป็นการไหว้ขอพรและอวยพรจากญาติผู้ใหญ่และผู้ที่เคารพรัก โดยนำส้มสีทองไปมอบให้ เหตุที่ให้ส้มก็เพราะส้มออกเสียงภาษาแต้จิ๋วว่า "กิก" หรือ ภาษาฮกเกี้ยน "ก้าม" ซึ่งไปพ้องกับคำว่าความสุขหรือโชคลาภ เพราะฉะนั้นการให้ส้มจึงเหมือนนำความสุขหรือโชคลาภไปให้ จะมอบส้มจำนวน 4 ผล ห่อด้วยผ้าเช็ดหน้าของผู้ชาย เหตุที่เรียกวันนี้ว่าวันถือคือ เป็นวันที่ชาวจีนถือว่าเป็นสิริมงคล งดการทำบาป จะมีคติถือบางอย่าง เช่น ไม่พูดจาไม่ดีต่อกัน ไม่ทวงหนี้กัน ไม่จับไม้กวาด และจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าใหม่แล้วออกเยี่ยมอวยพรและพักผ่อนนอกบ้าน เป็นต้น

คนจีนเชื่อกันว่า เมื่อตายไปแล้วจะไปยังอีกภพโลกหนึ่ง เรียกว่า อิมกัง ดังนั้นลูกหลานจึงต้องส่งเงินทองไปให้ เพื่อแสดงความกตัญญู ด้วยการไหว้เจ้า แล้วเผากระดาษเงินกระดาษทองไปให้ และการไหว้เจ้ายังเป็นสิริมงคลแก่ลูกหลาน ให้มีความสุขความเจริญ ซึ่งกระดาษเงินกระดาษทองบางแบบใช้ไหว้เจ้า บางแบบใช้ไหว้บรรพบุรุษ

การเผากระดาษการเผากระดาษเงินกระดาษทองจะต้องทิ้งไว้สักพัก เพื่อให้ทุกคนได้เซ่นไหว้เสร็จ ก็จะทำการ “เหี่ยม” หรือจบเหนือศีรษะ ระหว่างนี้ให้ทำการอธิฐานขอพรไปด้วย แล้วจึงนำไปเผาเมื่อไฟมอดแล้วจึงไหว้ลาเป็นการเสร็จพิธี